RECENSIE HUMO. ‘Kweethetnie’ van Augustijn is mooi, mooi, mooi! ****

Kwaadwillige lieden - maar zij lezen ongetwijfeld andere periodieken dan Humo - zouden 'Kweethetnie' van Augustijn, zoon van Willem Vermandere, kleinkunst durven te noemen. Om daarna, terecht luid gillend, de kamer te ontvluchten. 'Kweethetnie' is 's mans nieuwe, derde cd in zijn moerstaal, 't West-Vlaams. Maar bovenvermelde lieden dwalen. Wij denken bij Augustijn aan Randy Newman (die volwassen, van milde ironie dooraderde teksten) en aan Mark Oliver Everett van Eels (de gave om ietwat donkere gedachten in oorwurmen van songs te wikkelen). Toegegeven, wij overdrijven een beetje, maar geef Augu het budget van die roemrijke mannen en de vergelijking zit er wellicht wél boenk op. Luister naar 'Hypochonder' (over de kwaaltjesangst van de moderne man), 'Bas' (over zijn liefde voor de basgitaar), het práchtige 'Zin', 'Ossan zeer' (naar, van en met Peter Slabbynck van Red Zebra) of de koldereske meezinger 'Ja santé' (over de liefde voor Belgische bieren, 'en 't liefst van al / een Orval'). En verzucht met ons mee: mooi, mooi, mooi. Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa intussen: 'Kweethetnie' is al een paar maanden oud, maar wij hebben Augustijn pas onlangs leren kennen tijdens een caféoptreden in het onvolprezen Manuscript in Oostende. Schande over ons! Laat het u niet tegenhouden om 'Kweethetnie' alsnog bij uw favoriete cd-boer, streamingdienst of op www.augu.be te bestellen! Uw eindejaarslijstje zal er wel bij varen. (cp)
4 sterren -- HUMO 22/11/2022